قرآن  کتاب آسمانی دین اسلام است که به صورت وحی از سوی خداوند نازل گردیده و «معجزه محمد» و یکی از موارد اشاره شده در حدیث ثقلین است. "قرآن" که از ریشهٔ "قرء" گرفته شده‌ است، در واژه به معنی "جمع نمودن، فراهم آوردن، سال و همچنین خواندن" است. در سوره علق به این معنی اشاره می‌شود. این کتاب در یک دورهٔ ۲۳ ساله از جانب خدا و از طریق جبرئیل بر محمد، که او را آخرین پیامبر می‌خوانند، فروفرستاده شده‌است.

قرآن رساترین بیان است و از نظر موسیقی و وزن لفظی، در لغات و جملاتش نشانه ‏های وحیانی ربانی مشهود است. وزنش نه وزن شعر است نه نثر، بلکه هر دو و برتر از هر دو است، در حدّی که در توان غیر خدا نیست، وزن و لفظ آن به گونه‏ای تناسب و انسجام با معنا دارد که گوئی معناهایش در آن تجسم یافته است.

مسلمانان قرآن را کتاب مقدس دین خود می‌دانند و از آن با افزودن القابی چون "کریم" و "مجید" یاد می‌کنند. قرآن، خود را به نام‌های "لوح حفاظت‌ شده" (به عربی:  اللَوح المحفوظ )، ذکر و فرقان می‌خواند.